BILOG
Gumising ako nang maaga. Kumain. Naghanda.
Naghanda para sa darating na araw na puro gawain,
Gawain na paulit-ulit na nangyayari araw-araw.
Araw-araw, pupunta ako sa aking paaralan.
Paaralan ang nagiging lugar ko para mag-aral at maglibang.
Maglibang nga ba ang tamang salita kung sa totoo’y hindi naman ako natutuwa?
Natutuwa naman ang mga ibang estudyante dahil nagkikita sila ng kanilang mga kaibigan,
Kaibigan nga ba ang tawag sa mga ito?
Ito bang mga taong ito ay tunay na nasisiyahan o kaya’y nagkukunwari?
Nagkukunwari para lang may makasama.
Makasama man ako o hindi, wala akong pakialam.
Pakialam ko lang ang makaalis sa paulit-ulit.
Paulit-ulit na gawain, paulit-ulit na pangyayari, paulit-ulit na usapan, paulit-ulit na buhay.
Buhay ay ninanais kong mag-iba sa bawat tapiksilim.
Takipsilim na, ngunit walang nag-iba at tapos na muli ang oras ng pagod.
Pagod ang nararamdaman kahit na sabihing nasanay na dapat.
Dapat matulog na ata ako,
Ako na nalulungkot sa buhay na iisa lang ang katotohanan.
Katotohanan na lahat na nangyayari sa aking kapaligiran ay uulit kapag ako’y gumising.
Nakalikha na ng isa ring anadiplosis, hindi ba? Hinihikayat kong tangayin ang sarili sa iba pang proyektong malikhain.
ReplyDelete